Coś na progu 7/2/2013

Ostatni numer „Cosia” przyciągnął mnie znacznie silniej niż poprzednie z jednego tylko względu: jego tematem przewodnim jest cyberpunk. Wiecznie mi go mało, a niedosytu nie zaspokaja niestety większość książek i filmów, w których cyberpunkowe naleciałości można zauważyć.

            Zawsze najbardziej przemawiał do mnie cyberpunk w swojej najczystszej formie: dystopia, wszczepy, megakorporacje i hakerzy, mrok, informatyczny chaos, genetycznie modyfikowani ludzie i niepowtarzalny klimat. Dzisiaj rynek tak literacki, jak i filmowy oferuje nam różne odmiany tego, co zapoczątkował William Gibson, co pokazano w Johnnym Mnemonicu czy Blade Runnerze. Był czas Matrixa, Robocopa, Hardware, Tronu i Terminatora, ale niezależnie od tego, o czym marzą elektryczne owce, numer 7 „Cosia” dotyka wielu obliczy cyberpunka.

            Przede wszystkim zawiera ciekawy artykuł o Williamie Gibsonie, prekursorze cyberpunkowej literatury, wizjonerze i kreacjoniście. Jak dla mnie, jest to największy plus numeru, choć – trzeba przyznać – ten biograficzny artykuł specjalnie odkrywczy nie jest, to i tak skutecznie przybliża postać tego niezwykłego pisarza. Przyjemnie czyta się o tym, jak jednostka i jej oryginalna wizja może zmienić ludzkie postrzeganie, ale także oblicze literatury fantastyczno - naukowej.

            Było do przewidzenia, że artykuł o Gibsonie znajdzie się w tym numerze „Cosia”. Dało się także założyć z bardzo dużym prawdopodobieństwem, że przeczytamy również o tytułach najbardziej znanych i popularnych produkcji filmowych, jak Matrix i Blade Runner. Poza nimi jednak znalazło się w „Cosiu” także kilka mniej znanych przedstawicieli kina cyberpunkowego i teksty te mogą poszerzyć wiedzę czytelnika o tytuły nie pochodzące z USA, ale z Japonii, Rosji i Niemiec. Taki Tetsuo: The Iron Man w reżyserii Tsukamaoto i Ghost In The Shell wraz ze sławetną Akirą niektórym z nas są dzisiaj dobrze znane, lecz na pewno nie wszystkim. Inaczej może wyglądać sprawa z produktami pochodzącymi z Niemiec i Rosji: filmem Welt am Dracht  i książkami rosyjskiego pisarza Tjurina. O nich mogli nie słyszeć dotąd ci młodsi maniacy cyberpunka. Zresztą bardzo interesujący jest artykuł o rosyjskim cyberpunku właśnie, traktujący o wizjach pisarzy ze wschodu i ich literackich dokonaniach.

            Nie zabrakło również przedstawicieli polskiego cyberpunka, czyli oczywiście Michała Przybyłka, wywiadu z nim oraz długiego opowiadania. Dla fanów Gamedeca lektura obowiązkowa.

            Sylwia Błach napisała artykuł o modzie w cyberpunku, Przemysław Pieniążek natomiast o Robocopie. Nie ustrzegł się od spojlerowania, ale dla mnie wyszło na plus, bo nie wiedziałem, że ktoś pracuje nad nową odsłoną przygód mechanicznego gliny, a teraz już mam tego świadomość. Niecierpliwość będzie mnie zżerać, niestety, aż to coś nie pojawi się wreszcie na ekranach kin i na własne oczy nie ujrzę, czy odgrzewany kotlet był wart zachodu, czy może sprowadzili go tylko do ferii wizualnie atrakcyjnych efektów komputerowych i naciąganej akcji.

            Nie ma sensu opisywać całej zawartości numeru. Jako ciekawostkę dodam, że znalazły się w nim także teksty niewiele mające wspólnego z cyberpunkiem, podane przez redaktorów dla urozmaicenia głównego dania. Kilka z nich dla mnie osobiście to coś, na co szkoda było miejsca, jak na przykład Pieprzyć książki Jakuba Ćwieka, Idź do piekła, lalko wściekła Pisuli czy komiks Rafała Szłapy i drugi, Krzysztofa Chalika. Co do Tequili natomiast to w ogóle szkoda słów…

            Kilka ciekawych tekstów „Coś” zawiera, fakt. Mogło jednak być znacznie ciekawiej. A co z hitem ostatnich miesięcy, kolekcjonerską grą karcianą Android Netrunner LCG? Niczego bardziej cyberpunkowego obecnie na topie nie ma, mało tego – Netrunner to czysty cyberpunk, i choć w wersji polskiej wydany dopiero teraz, to tytuł ten znany jest już od wielu lat. Artykuł o grze zdecydowanie powinien się w tym numerze „Cosia” znaleźć, zamiast tego jednak dostaliśmy tekst o innej, nie wydawanej już karciance Shadowrun. Jeszcze co prawda nie zapomnianej, ale odchodzącej powoli w niebyt i zdecydowanie nie tak bardzo typowo cyberpunkowej, jak Android.

            To tylko jednak moje małe widzi mi się. Ogólnie całość prezentuje się ciekawie, została także urozmaicona kilkoma punktami, więc każdy na pewno znajdzie jakieś małe „coś” dla siebie. Nierówny poziom tekstów może nieco razić, korekta szwankuje, ale to da się przeżyć, choć przy siódmym numerze czasopisma takie rzeczy powinny już zniknąć. Zwłaszcza błąd ortograficzny w jednym z artykułów, bo to już małe przegięcie.

            Osobiście fanem „Cosia” jakimś tam wielkim nie jestem; kupiłem z ciekawości dwa pierwsze numery, których zresztą całych do dzisiaj nie przeczytałem, no i ten siódmy, wiadomo dlaczego. Cena na szczęście jest przystępna jak na te 138 stron, za co należą się ukłony w stronę redakcji. Jeśli skupią się w przyszłości na bardziej aktualnych tytułach, zamiast hurtowo wyciągać z zapomnianych partycji niemalże same stare pliki, to pewnie rzucę jeszcze okiem na zawartość przyszłych numerów.